Het verhaal hoe Parma een braakliggend stukje grond omtoverde in een stukje ‘eetbaar paradijs’.
Het Picasso-voedselbos is de eerste experimentele site van een openbaar stedelijk voedselbos in Parma, en misschien in Italië. Het project, gestart in december 2012, heeft tot doel een openbaar voedselbos te creëren waarvan het fruit beschikbaar zal zijn voor de inwoners van Parma. Zomaar groen aanleggen heeft geen zin.
Een Zweedse studie stelde bijvoorbeeld de volgende acht waargenomen sensorische dimensies voor. Dit zijn belangrijke eigenschappen om de welzijnsvoordelen van groene ruimtes te verbeteren en om bijvoorbeeld stress te verminderen.
Sereniteit: rust, stilte, zorg
Ruimte: de ervaring om in een andere wereld terecht te komen
Natuur: bewondering en verwondering voor de natuur
Rijkdom: een gevoel van variatie en overvloed
Beschutting: Beschut en veilig
Cultuur: een fascinatie voor wat we als mens hebben gerealiseerd
Verzicht: een blik op het landschap een gevoel van openheid
Sociaal: sociale activiteiten en interactie
Een ‘voedselbos’ voeldoet aan alle voorwaarden. In Parma legde men dit “openbaar park” aan, om meer algemene termen te gebruiken, waarin bomen en planten niet alleen zorgen voor esthetische functies, schaduw en zuurstof, maar ook voedsel zullen leveren aan de mensen die in de stedelijke context en in de leefomgeving van wilde dieren leven. Ondertussen is dit kleine ecosysteem groot geworden. De jonge bomen en het bos hebben hun plekje veroverd.
Het project is ondertussen ook uitvoerig bestudeerd. Ook de voordelen op vlak ‘warmtebeheersing’ worden nauwlettend opgevolgd. Meer info op hun website.
