We hebben altijd de woorden vol van “digital” maar we beseffen amper wat de impact is van al die virtuele werelden op ons leven en vooral onze menselijke relaties.
We zijn verder verwijderd van de natuur dan welke cultuur dan ook. Mogelijk ook verder verwijderd van het menselijke. Krachtige woorden van onderzoeker Peter Kahn maar het zette me aan het denken.
Peter is een expert als het gaat om het bestuderen van menselijk gedrag. Als we via een tv-scherm naar de natuur kijken, heeft dat dan hetzelfde ‘helende’ effect als kijken naar het echte werk? Peter Kahn is de directeur van het Human Interaction with Nature and Technological Systems (HINTS) Lab aan de Universiteit van Washington, waar hij twee trends onderzoekt die het menselijk bestaan hervormen. Eén daarvan is de snelle degradatie van de natuurlijke wereld. De andere is de snelheid van technologische ontwikkeling, zowel in termen van complexiteit als alomtegenwoordigheid.
Natuur amnesie, weet je nog wel?
Zijn vrees is dat we afstevenen op een echte ‘Natuur amnesie’. Weet je nog? Wat we als kind ervaren en leren, geeft vorm aan wat we de natuur noemen en zal ons referentiepunt zijn. Stel je voor wat onze voorouders zouden beschouwen als de natuur als je het vergelijkt met wat we tegenwoordig bijvoorbeeld een bos noemen… Ze zouden zich een breuk lachen als ze kijken naar een paar bomen die wij tegenwoordig als een bos beschouwen. Dus ons concept van de natuur wordt met de dag armer.
Ik groeide zelf op in een huis zonder tuin. Een koertje met een blauw picknick tafeltje met planten was mijn referentie kader. Iemand in de opleiding Tuindesign vertelde dat als ze gidst in de tuin van het kasteel van Laken de meeste kinderen de 1,5km niet aankunnen en helemaal niets kennen van de natuur. Ze halveren de tocht.
We kunnen wat we de voorbije generaties zijn kwijtgeraakt niet voelen, zegt hij. Heb blijven loze woorden en theorie op papier. Via zijn project Forgetting Nature helpt hij er ons aan herinneren dat we nog nooit zo ver van de natuur zijn verwijderd door al die afleiding met die ‘digitale’ schermen en vooral de ‘immersieve’ belevingen die er staan nog staan aan te komen. De vraag is wat verliezen we als we die digitale gekte ook als het nieuwe normaal beschouwen?
Hij roept op om terug te duiken in onze herinneringen en die vast te leggen. Mooi is dat.
Maar ik hoop dat we sneller terug tot ons gezond verstand komen.
Durven we ook toegeven dat we heel veel dingen aan het verliezen zijn door te vervreemden van de natuur?
Wat geven we op en wat krijgen we ervoor in de plaats. Geeft het ons echt voldoening of is het maar een tijdelijk ‘momentje’ van vreugde.
Het stemt tot nadenken. Binnenkort ga ik ‘bosbaden’ ter compensatie. Mijn dosis digital heb ik nu wel gehad.
