Het internet heeft ook zijn leuke kanten. Je kan zomaar met iemand van de andere kant van de wereld connectie maken. Via linkedin kwam ik LyOr tegen. We spraken af voor een whatsapp call en ik kwam in Israel terecht.
Hij heeft een beetje hetzelfde verhaal. Lyor groeide op in LA in een huis zonder tuin. Wat bij mijn een blauw tafeltje vol planten was, was bij hem een voortuintje met dor gras. Zijn familie in Israël was gezegend met een grote moestuin. Via die weg zag hij voedsel niet alleen in de winkeIrekken ligt.
Ik herinner mij mijn vakanties in ons buitenverblijf waar Buurman Gust en Mariètje hun ding deden. Zelf krieken op jenever legden of hoe je dat heet.
Hij volgde een cursus permacultuur en werd gebeten door de microbe van Urban Food Forests. Hij bouwde communities in LA en na een bezoek aan Israel besloot hij daar zijn werk verder te zitten.
Na een korte technische panne, connecteren we terug. Hij is nu in zijn tuin en zijn dochter van 2 zwaait de plak. Ze weet meer van bomen en struiken en herkent ze bijna blindelings. Hij weet hoe zij bevoorrecht is. Mooi is dat.
Ondertussen is hij niet aan zijn proefstuk toe. Zijn advies. Begin niet direct te planten maar neem je tijd. Hij zag op dat vlak zoveel fout gaan. Eerst ontdekken wat het doel is en veel kennis op doen.
We zitten zeker op dezelfde golflengte. Hij vind het Smuljungle verhaal geweldig. Maar de dochter heeft er genoeg van. Hij wil ons gerust met raad en daad bijstaan en introduceren in zijn internationaal netwerk. Super toch. We nodigen hem zeker eens uit voor een babbel. Maar nu is het family time. Wordt zeker vervolgd.
Voor zij die Hebreeuws verstaan.
