Recepten

Het oudste gerecht ter wereld. Netelpudding met vlees.

Waarom zou iemand ooit iets willen eten dat “brandnetel” heet? Nou, omdat het heerlijk en voedzaam is! Onze oude voorouders kenden de waarde van deze ongelukkig genoemde plant en je kunt er vandaag de dag nog steeds van genieten. Deze week een recept voor een oude brandnetelpudding. Voor wie niet bekend is met niet-dessertpudding: het heeft de consistentie van een knoedel en wordt vaak gegeten met stukjes brood en het vlees dat ernaast wordt gekookt.

De brandnetel wordt meestal gezien als een vervelend onkruid, maar in werkelijkheid is het veel meer. Het is een lid van de Urticaceae-familie, genoemd naar het Latijnse woord uro, dat “verbranden” betekent (de fijne haartjes op de bladeren en stengels kunnen dit gevoel opwekken), en het kan zeven meter hoog worden. Sinds de oudheid wordt hij gebruikt als voedselbron, medicijn en zelfs als materiaal voor het maken van stoffen.

In Denemarken werd een 2.800 jaar oude lijkwade, bestaande uit een “zachte en glanzende stof”, gemaakt van brandnetels in plaats van het meer typische vlas.[1] Interessant is dat het gebruik van de brandnetel bij de productie van het textiel aantoonde dat deze beschaving uit de Bronstijd handel dreef (de brandnetel is niet inheems in dit gebied) en dat zij gebruik maakten van wilde planten naast gedomesticeerde planten.[2]

De brandnetel kan niet alleen gebruikt worden voor het maken van stoffen, maar kan ze ook kleuren. De brandnetel is rijk aan chlorofyl en kan worden gebruikt om een groene kleurstof te produceren die al eeuwenlang wordt gebruikt. In de Tweede Wereldoorlog gebruikte de Britse regering groene kleurstof van brandnetels om legeruniformen te camoufleren.

De brandnetel wordt al duizenden jaren gewaardeerd om zijn medicinale toepassingen. De Egyptenaren gebruikten een infusie van brandnetels tegen artritis en spit.[4] De oude Grieken geloofden dat brandnetels een groot aantal kwalen konden behandelen. Hippocrates schreef over 61 verschillende behandelingen met brandnetels, waaronder tegen beten en steken, en Galen, de Griekse arts, schreef in zijn boek De Simplicubus dat het kon worden gebruikt als “een diureticum en laxeermiddel, voor hondenbeten, gangrene wonden, zwellingen, neusbloedingen, overmatige menstruatie, miltgerelateerde ziekten, pleuritis, longontsteking, astma, tinea en mondzweren.” De Romeinen gebruikten het bij de behandeling van spierpijn en ischias. Ze sloegen ook op hun lichaam met bossen brandnetels om de bloedstroom en circulatie te stimuleren. Deze praktijk was populair bij soldaten die van het warmere Romeinse klimaat naar het koudere klimaat van Brittannië reisden. Dit is slechts een kleine greep uit de talrijke toepassingen van brandnetel door de eeuwen heen.

Tenslotte is de brandnetel lange tijd een belangrijke voedselbron geweest en werd zeer gewaardeerd door oude culturen. Het gebruik als voedsel is altijd nauw verbonden geweest met de medicinale waarde ervan. Vaak werd hij in het voorjaar gegeten, omdat men geloofde dat hij de bloedsomloop bevorderde en het lichaam weer warmte kon geven na de koude wintermaanden. Over het algemeen werden de jongere planten gekozen als voedsel, omdat ze minder bitter zijn, maar de rijpere bladeren kunnen worden gekookt tot ze geschikt zijn voor consumptie. De Romeinen kookten brandnetels samen met vlees om het malser te maken. Europeanen gebruikten ze in soepen en puddingen zoals de onderstaande. Het onderstaande recept werd in 2007 zelfs het oudste recept van Groot-Brittannië genoemd en zou van rond 6.000 v. Chr. zijn.

Wie aan ouderwets Engels koken denkt, denkt waarschijnlijk aan rosbief of steak and kidney pie. Maar brandnetelpudding doet die gerechten lijken op jonge pretogen. De creatie uit 6.000 voor Christus werd in 2007 uitgeroepen tot het oudste recept van Groot-Brittannië.

Het was een hoofdbestanddeel van de mens uit de steentijd, die het maakte door brandnetels en andere bladeren zoals paardenbloem en zuring te mengen met gerstemeel, zout en water. Bijna even oud zijn smoky stew, gemaakt van spek en gerookte vis, en meat pudding, een voorloper van haggis en worst.

Geroosterde egel was zo’n 8000 jaar geleden ook een vaste favoriet, zo blijkt. Geserveerd met een saus van wilde eend of kaneel, was egel de herkomst van de rijken, omdat het stekelige karakter ervan betekende dat alleen de meest avontuurlijke koks het niet zouden vermijden.

Gerstbrood was populair vanaf ongeveer 5.000 voor Christus, terwijl potage, of stoofpot van vlees en groenten, 3000 jaar later deel ging uitmaken van het dieet van de oude Britten.

Met de komst van de Romeinen kwam het idee om eieren te gebruiken om voedsel te mengen en te binden, in plaats van het gewoon in zijn geheel te eten. Het kraken van het ei leidde tot vla, taarten en gebak, waaronder de originele gehakttaart.

In tegenstelling tot de zoete versies waar de 21e-eeuwse Britten de voorkeur aan geven, bevatte de eerste gehakttaart vlees. Er zat ook fruit in, terwijl alcohol en kruiden werden gebruikt om het mengsel te conserveren.

De recepten werden aanvankelijk mondeling doorgegeven, maar vanaf de Romeinse tijd werden ze opgeschreven en veel ervan maakten deel uit van het huidige dieet.

Maar terwijl taarten, stoofschotels en knoedels vandaag de dag nog steeds populair zijn, zijn andere oude voedingsmiddelen van de meeste menu’s verdwenen. Deze omvatten garum en liquamen. Deze prikkelende pasta’s en sauzen, gemaakt van ingewanden en koppen van vis, werden door de Romeinen vanaf de 1e eeuw na Christus gemaakt om gerechten op smaak te brengen.

Dr. Ruth Fairchild, die met voedseldeskundigen en archeologen sprak om de lijst met de oudste recepten van Groot-Brittannië samen te stellen, zei dat we veel kunnen leren van de manier waarop onze voorouders met voedsel omgaan.

Voedselverspilling is tegenwoordig enorm. Een derde van het voedsel in onze koelkasten wordt elke week weggegooid zonder te worden opgegeten. Maar zij zouden niets verspild hebben, zelfs hoeven zouden ergens voor gebruikt zijn. Ze moesten eten wat binnen een straal van enkele kilometers werd verbouwd, omdat het zo lang zou duren om alles te verzamelen, en zelfs het verzamelen van water zou een beetje een beproeving zijn geweest.

NETTLE PUDDING (een 8000 jaar oud recept!)

Ingrediënten

  • 1 bos zuring
  • 1 bos waterkers
  • 1 bos paardenbloembladeren
  • 2 bossen jonge brandnetelblaadjes
  • Wat bieslook
  • 1 kopje gerstemeel
  • 1 theelepel zout

Instructies

Hak de kruiden fijn en meng er het gerstemeel en het zout door het mengesls. Voeg genoeg water toe om het geheel te binden en leg het in het midden van een linnen of mousseline doek.

Knoop de doek goed dicht en leg hem in een pan met sudderend herten- of everzwijnvlees (een varkenslap is ook goed) of probeer eens zonder. Zorg ervoor dat het touwtje lang genoeg is om de pudding uit de pan te trekken.

Kook de pudding tot het vlees gaar is (minstens twee uur).

Laat de pudding iets afkoelen, verwijder de neteldoek en snijd de pudding vervolgens met een mes in dikke plakken.

Serveer de pudding met stukjes gerstebrood.

Overgenomen van https://antiquitynow.org/2015/01/07/bon-appetit-wednesday-ancient-nettle-pudding-britains-oldest-recipe/

Meer dezelfde topics

Back to top button