Katrien Zullaert van Avansa Oost-Brabant is een echte promoter als het op voedselbossen aankomt. Deze keer organiseerde ze een inspirerende sessie bij Ann De Belder in Keerbergen. Met de muggenmelk in de hand werden we zeer hartelijk onthaald. Het verhaal van Ann en de liefde voor die plek begon dertig jaar geleden al. Het zou een wei worden voor een paard maar na een val nam de schrik de overhand. Niets moet alles mag en ‘let’s go with the flow’. Of hoe je jouw verwachtingen toch altijd moet bijstellen.
Een bezoek aan Diderik van ‘De Woudezel doet iedereen dromen van een voedselbos, zegt Ann. Ik kan dat alleen maar beamen. Ik volgde een paar weken geleden een online cursus bij Diderik georganiseerd door vzw Bosdroom en zelfs de digitale snelweg kan niet tegenhouden dat je alleen maar nog meer goesting krijgt om erin te vliegen. Wat een passie en kennis. Maar dat is voor een volgende keer.
Geen wonder dat ze aan een voedselbos dacht als alternatief. Maar de goed bedoelde ‘biodiverse oase’ die Ann in gedachten had bleek in de praktijk aan heel wat regeltjes gebonden. Het lapje grond lag gekneld tussen 2 natuurgebieden en als je geen ruzie wil met je buren kan je best overleggen.
Maar het blijkt toch maar hoe moeilijk het dan wordt om de juiste informatie te vinden en het nodige advies om een ‘omgevingsvergunning’ aan te vragen en goedgekeurd te krijgen. Gelukkig heeft ze veel steun gekregen van Regionaal Landschap Noord-Hageland. Soms gaat het over dezelfde taal spreken en de regels kennen en begrijpen. Maar het was zeker geen eenvoudige klus en ik denk dat veel mensen al lang de handdoek in de ring hadden gegooid.
Nu verwacht je zeker niet aan het idyllische plaatje dat je voor ogen hebt van een heel dicht aangeplant voedselbos. Want Ann kiest ervoor om ook de herten hun gang te laten gaan. Je zou het slow food forestry kunnen noemen. De grond is zeer moerassig en tot April kan het water nog tot aan je lippen staan als het ware. Dus sommige bomen willen niet mee,… andere dan weer wel. En neen, ze kan niet stiekem zomaar aanplanten wat ze wil. De spelregels zijn totaal anders.
Maar de kikkerpoelen zijn aangelegd. Dat is gelukt. De grond is gebruikt om de fruitbomen te redden van natte voeten. De wilgenhaag en bessenstruiken moeten nog even bekomen. Maar het is wat het is. Zen…
De natuur heeft zoveel meer te bieden dan wat we zelf planten en zaaien. Je voelt dat ook dat luik, de passie voor ‘wildpluk’ die Ann heeft, continue de kop op steekt. Mooi is dat. Hoe je van distels een lekkere smoothie kan maken. Je een lekkere champagne kan brouwen van vlierbloesem, … De recepten worden uitgewisseld. We zijn zeker nog niet uitverteld.
Afspraak is dat ik met Ann is nog meer tijd inplan. Het water komt ons namelijk in de mond.
De kikkerpoelen komen er aan.
https://www.robtv.be/nieuws/keerbergen-krijgt-voedselbos-met-eetbare-planten-en-kruiden-107792
Nog meer leesplezier.
https://avansa-oostbrabant.be/blog/4.-het-wij-lannd
