Agrihoods, ook wel agritopieën of door de gemeenschap gesteunde ontwikkeling genoemd, zijn een opwindend concept omdat ze een opmerkelijke verbetering van het dominante voedselsysteem creëren
De term werd in 2014 een handelsmerk van het in Zuid-Californië gevestigde ontwikkelingsbedrijf Rancho Mission Viejo. Of hoe een vastgoedmerk dat – stedelijk tuinieren – landbouw in buurten gebruikt om welvarende millennials te lokken. Zij zoeken meer en meer de nabijheid van vers en “schoon” voedsel op bij het kiezen van hun woonplek.
Het Urban Land Institute definieert agrihoods als door een master geplande woongemeenschappen met werkende boerderijen als hun focus. Meestal hebben ze grote stukken groen, boomgaarden, serres en kassen, en sommige zijn uitgerust met schuren, gemeenschappelijke buitenkeukens en ecologisch duurzame huizen met zonnepanelen.
Voedsel verbouwen in stedelijke gebieden is natuurlijk niets nieuws in de VS. Tijdens de Tweede Wereldoorlog was een beweging van overwinningstuinen – die werden gekweekt en beheerd op openbare ruimtes, parken en braakliggende terreinen in grote steden – in staat om bijna de helft van de verse groenten van het land te leveren. Maar toen de oorlog eindigde, werden de meeste van deze gesloten omdat ze zich op geleend land bevonden – staats- of particulier bezit.
Nadat de Victory Tuinen waren verdwenen, ging de natie door een grote depressie. Het stedelijke tuinieren en de gemeenschapstuinbeweging, iets wat begon in Latijns-Amerikaanse en Aziatische immigrantenwijken in NYC en LA werd gekopieerd in hippere gebieden. Gemeenschappelijke tuinen in de VS zijn ondertussen aan het boomen, en het verbouwen van voedsel in de moestuin wint ook aan kracht. Volgens een recent rapport van de National Gardening Association is de belangstelling voor het het telen van voedsel in Amerika nog nooit zo groot geweest. Waarbij millennials het voortouw nemen als het snelst groeiende segment van stadstuiniers.
Maar terwijl 35 procent van alle huishoudens in de VS zich nu bezighoudt met een of andere vorm van voedselproductie, wordt het tuinieren in huis en in de gemeenschap beperkt door de ruimte en lijden ze aan een gebrek aan het soort gecentraliseerde planning en organisatie dat echte boerderijen gebruiken om grote hoeveelheden voedsel te produceren. voedsel. Om steden echt zichzelf te laten voeden, moeten we complexere en efficiëntere modellen van stedelijke voedselproductie ontwikkelen.
Reserveer alvast een plaatsje in jouw stad. Want als het druppelt in de US….
