Er is geen standaard aanpak voor stadslandbouw. Henry Gordon Smith, CEO van Agritecture, legt uit hoe elke stad een ander plan vereist. Maar ongeacht de strategie hebben alle steden één ding gemeen: van restaurants tot volkstuinen tot supermarkten, veranderingen in het voedselsysteem kunnen en moeten overal worden doorgevoerd.
Ook studenten ontwierpen een modulaire stadslandbouwoplossing, een betaalbaar wooncomplex heeft zijn eigen boerderij op het dak en hoe Singapore investeert in voedselzekerheid.
Tussen huis, werk of studie en vervoer brengen veel mensen het grootste deel van hun tijd binnen door. Henry Gordon Smith legt uit waarom we – in een fase van een veranderend klimaat en een meer verstedelijkte samenleving – het groen naar ons toe moeten halen in de stad, en hoe we dat kunnen omzetten in een kans om ons voedselsysteem te veranderen.
Het belang van het herstel van hoe steden zich vroeger met landbouw bezighielden
Henry Gordon Smith is de oprichter en CEO van Agritecture, een wereldwijd adviesbureau voor stadslandbouw dat als missie heeft meer landbouw naar de stad te brengen. Volgens Henry is de grootste misvatting over stadslandbouw dat het niet commercieel of winstgevend kan zijn. “Als mensen “stadslandbouw” horen, denken ze meestal aan gemeenschapstuinen en schooltuinen, en denken ze minder snel aan hightech kassen, hightech verticale boerderijen of alle talloze manieren waarop je in steden voedsel kunt verbouwen. Bovendien lijken ze niet te denken dat het een zinvolle bijdrage aan de voedselvoorziening kan zijn. Ik denk dat het echt belangrijk is dat we herstellen hoe steden zich vroeger met landbouw bezighielden. Toen de mens steden ontwikkelde, ontwikkelden we ze in de buurt van waar mensen voedsel nodig hadden om te overleven. Maar toen begonnen we landbouw en steden te scheiden. We zeiden: “Landbouw? Dat is niet voor steden. Dat is voor het platteland.” Maar nu, door de klimaatverandering en andere schokken in het systeem, zoals de pandemie, hebben we ons gerealiseerd dat we de landbouw weer terug moeten brengen in de steden.”
Stadslandbouw en de smart city-beweging
Henry is enthousiast over de smart city-beweging, die steden meer verbonden en intelligenter maakt door middel van technologie en gegevens. Maar we moeten ons afvragen of een stad echt slim kan zijn zonder landbouw. Slim zijn betekent op lange termijn denken. Het betekent voorbereid zijn. “Als we Singapore als voorbeeld nemen, importeren zij 90% van hun voedsel, dus zij vertegenwoordigen steden op het uiterste randje van een voedselzekerheidsprobleem. Ze hebben te weinig ruimte. Zij vertegenwoordigen dus ook een stad die niet in staat is om voedsel te verbouwen door gewoon buiten te planten. Ze zullen daarvoor geavanceerde technologieën moeten gebruiken.”
Singapore is volgens Henry een goed voorbeeld van hoe steden voedsel kunnen verbouwen, zelfs als de ruimte beperkt is. “De eerste stap die Singapore heeft gezet is de erkenning van stadslandbouw. Ze hebben beleid, bestemmingsplannen en stimuleringsmaatregelen ontwikkeld rond stadslandbouw die zeggen: dit mag boven op een parkeergarage of in een leegstaand gebied. Ze hebben een subsidieprogramma dat zeer volwassen is, aanzienlijke miljoenen dollars voor internationale bedrijven om pilots op te zetten in Singapore als onderdeel van de subsidie. Ze investeren ook in talent. We hebben talent nodig in de stad om deze boerderijen te exploiteren en te helpen opschalen. Als je talent, beleid en financiering omvat, dan loop je voorop in die categorie. En Dubai doet dat ook. Parijs doet dat. New York doet dat ook. Maar ik zou zeggen dat Singapore de koploper is geworden met alle beschikbare infrastructuur die nodig is.”
Een aangepaste aanpak voor elke stad
De aanpak van Singapore kan niet zomaar worden gekopieerd naar andere steden, legt Henry uit. Elke stad heeft haar eigen uitdagingen als het gaat om het voeden van haar burgers. Hij noemt Dallas als voorbeeld. Hoewel er in Dallas genoeg voedsel is, is het niet gemakkelijk toegankelijk voor de meest kwetsbaren. “In de context van Dallas heb je meer gemeenschapsaspecten nodig voor het stadslandbouwprogramma. Dus low tech kassen op braakliggende terreinen, buitenpercelen en paden om toegang tot het land te creëren. Meer boerderijen in scholen, zodat leerlingen dagelijks vers voedsel krijgen. Dit zijn de initiatieven die meer gericht zijn op het gemeenschapsaspect en minder op technologie.”
Onze relatie met de natuur herstellen
“We hebben een samenleving die opgroeit in steden”, besluit Henry. “Ik ben geboren in Hongkong. Ik ben opgegroeid in Hongkong en in Tokio. Ik had geen toegang tot de natuur. En ik denk dat ik het grootste deel van de toekomst van de samenleving vertegenwoordig in de zin dat ze opgroeien in steden, ver weg van groene ruimtes. Maar we hebben groene ruimte nodig in ons leven. En als stedelijke binnenruimtes deel uitmaken van onze toekomst, dan moeten we het groen in deze binnenruimtes brengen. Naast het vergroenen van onze binnenruimtes, waarom niet een output creëren die we kunnen consumeren?”
