Ik kwam op mijn zoektocht Elise en James tegen. Bezielers van het Sugi Project met als doel om de aarde terug een stukje van zijn wilde pluimen terug te geven door in te zetten op bossen.
James Godfrey-Faussett is de hoofd bosbouwer van dienst.
Ze gebruiken de Miyawaki methode. Tijdens mijn gesprek met hem was het duidelijk dat die methode zeer strikt is. Er wordt uitgegaan van inheemse soorten en dat is net iets minder exotisch dan hoe Robert Hart, de voedselbos pionier tegen de dingen aankeek. Hij experimenteerde met heel veel uitheemse soorten. Wordt zeker nog vervolgd.
Maar met de Miyawaki methode kan je de bosaanleg ontzettend versnellen.
James was zo vrij om voor ons een paar dingen op papier te zetten.
Het zet je aan het denken.
“Onze Keltische voorouders waren meesters in het foerageren verteld James, en zouden hun inheemse bossen gebruiken zoals we nu de supermarkten gebruiken! Ze begrepen het evenwicht en de complexiteit van de verschillende voedselsystemen en lieten zelfs genoeg over voor eekhoorns om zich te voeden en te begraven, omdat dit zou leiden tot de regeneratie van vitale bomen, zoals Eik. De Kelten leerden om eikels te oogsten (om meel te maken) van Sessile Eik bomen die naast de es bomen groeiden, omdat de es calcium op basis van grond absorbeerde dat de eikels anders looizuur en bitter zou maken. Ze oogstten ook jonge bladeren zoals we nu zouden doen met groenten en salade.
Veel van deze oude en praktische kennis is verloren gegaan; toch blijft het onbewust in ons begraven. Meer dan ooit kijken mensen nu naar de genezende aspecten van de natuur en de vreugde en empowerment van het verbouwen van je eigen voedsel. Uiteindelijk worden onze immuunsystemen versterkt door het contact met de natuur en de bomen; nog zorgwekkender is echter hoe verzwakt we fysiek, spiritueel en emotioneel zijn door de scheiding. Een groot deel hiervan lijkt erop te wijzen dat mensen en gemeenschappen hongerig zijn om meer zelfvoorzienend te worden en minder afhankelijk van andere externe bronnen voor voedsel en gezondheid.
In België is Luc Schuiten een grote fan van deze methode. Het project in Péruwelz is daar een mooi voorbeeld van.
Wat is een betere manier om al deze aspecten in elkaar te zetten dan het creëren van een wild voedselbos op gemeenschapsniveau!
De instinctieve angst dat een voedselbos gecompliceerd is en misschien niet zal slagen is begrijpelijk, gezien onze ontkoppeling met de natuur. Maar dit is ongegrond; de natuur is erg goed in het groeien en bloeien als het op de juiste manier wordt gekoesterd.
De Miyawaki methode van bebossing is een 100% natuurlijke manier om dicht bos te creëren dat wemelt van de biodiversiteit. SUGi is nu pionier op het gebied van deze methode van boscreatie in Europa en over de hele wereld. Complex en vol met subtiliteiten, een Miyawaki bos heeft tijd nodig om te creëren, maar de resultaten zijn verhelderend — een zelfvoorzienend dicht bosgebied dat al na een paar jaar onderhoudsvrij is. Onze SUGi Urban Forests beginnen vanaf slechts enkele meters door en tot aan hectaren. Ongeacht de grootte blijft het proces hetzelfde.
We zijn in staat om wilde stedelijke bossen te creëren met behulp van de Miyawaki-methode, omdat de bomen worden achtergelaten om zich te vestigen en te groeien zoals de natuur het bedoeld heeft. Daarom noemen we de voedselbossen wild — ze bevatten alleen de echte inheemse bomen en dus zullen zelfs de appel- en de meeste fruitbomen niet worden opgenomen omdat ze te vroeg uit de natuur komen.
Dit klinkt misschien verrassend, maar het komt neer op biodiversiteit. Het kost een boom en zijn web van biodiversiteit honderdduizenden jaren om ‘vrienden’ te worden. Bomen stoten allerlei natuurlijke chemicaliën uit om verschillende redenen waaraan de insecten, schimmels en de biologie zich moeten aanpassen. Breng een niet-inheemse boom binnen en de lokale ecologie en biodiversiteit zal deze giftig vinden en wegtrekken, dan zal een onevenwichtigheid van agressieve stammen zich verplaatsen en er vaak ziekten ontstaan.
Door het creëren van een wild voedselbos kun je gezondheid gevende, interessante wilde vruchten en noten oogsten van bomen die snel zelfvoorzienend worden en een enorme biodiversiteit creëren. De zakken van het bos zien er zelfs goed uit en produceren prachtige bloesems in het voorjaar, waardoor een waardevolle stedelijke voedselbron en een toevluchtsoord voor bijen en bestuivers ontstaat. Laten we het vogelgezang niet vergeten. Stel je voor dat je wakker wordt met de geluiden van vrolijk gekwetter. Veel vogels zingen alleen als ze zich rustig en veilig voelen. Als je naar ze luistert, reageren onze lichamen in natura.
Leer de lokale bevolking kennen!
De Woodland Trust is de ‘engelbewaarder’ van de inheemse platensoorten.
Dit is een lijst van inheemse fruit- en notenbomen voor een recent inheems wild voedselbos dat SUGi in het Verenigd Koninkrijk plant.
Sleedoorn – ‘Prunus spinosa’
Kleine paarse ‘Prunus domestica‘ – de bittere pruim
Vlierbes ‘Sambucus’ – het fruit en bloemen
Lijsterbes ‘Sorbus aucuparia‘– de bessen
Hazel ‘Corylus’ – de noten
Wintereik ‘Quercus petraea‘, – de eikels
Beuken ‘Fagus sylvatica‘– de mast en bladeren
Krab appel ‘Malus sylvestris’– de wilde appels
Wilde kersen ‘Prunus avium‘- de kersen
Meidoorn ‘Rataegus monogyna‘ – de bessen en bladeren
Wilde bessen ‘Prunus avium‘ – de bessen
Frambozen ‘Rubus idaeus‘ – het fruit
Hout aardbeien ‘Fragaria vesca L.’ – fruit
Veenbessen ‘Vaccinium oxycoccos’ -fruit
Bramen ‘Rubus fruticosus‘ – fruit
Rozen ‘Rosa canina‘ – de rozenbottels
James Godfrey-Faussett
SUGi Lead Forest Maker & Project Manager
