Op zoek naar de moederboom – Suzanne Simard
Niemand op onze planeet heeft meer gedaan om onze kennis over bomen te verdiepen dan de wereldberoemde ecologe Suzanne Simard. Zij wordt alom geprezen door haar vermogen complexe ideeën over de natuur over te brengen op een manier die even diepgravend als betoverend is. Haar werk heeft filmmakers beïnvloed (de Boom der Zielen in James Camerons Avatar).
Simard is geboren en getogen in een houthakkersfamilie in het regen woud van Brits-Columbia. Haar hele leven heeft ze verrassende waarheden verzameld: dat bomen sociale, communicatieve wezens zijn, met in hun middelpunt een moederboom. Dat is een mysterieus, ondergronds netwerk dat alle bomen en planten in het bos verbindt en ondersteunt op de manier waarop families en menselijke samenlevingen dat doen. Deze onverbreekbare banden garanderen ons voortbestaan. Op zoek naar de moederboom is Simards eerste boek, geschreven voor een groot publiek. Zij nodigt ons uit om op een geheel nieuwe manier naar bomen te kijken en laat zien wat we van ze kunnen leren. Dr. Suzanne Simard is hoogleraar bosecologie aan de universiteit van Brits-Columbia. Haar TED-talks zijn wereldwijd door meer dan 10 miljoen mensen bekeken.
Ok, ik geef het toe. Ik ben in de ban van Suzanne Simard. Deze wetenschapsters groeide op in een familie van houthakkers die jarenlang nog met paard en kar ten strijde trokken om heel selectief de bomen de bomen te kiezen die klaar waren voor de kap. Een tip, lees de Engelse versie. De vertaling laat te wensen over.
Met de industrialisering in de late jaren 1970 ging het er veel wilder aan toe. Het was makkelijker om met machines volledige percelen bos om te hakken en dan van nul te beginnen met de heraanplant van zaailingen. Als één van de weinige vrouwen ging ze op haar twintigste voor zo’n groot bedrijf werken. Die praktijk van volledige bossen te kortwieken was voor haar totaal nieuw.
Ze kende het klappen van de zweep en kon absoluut haar mannetje staan. Maar toen ze bijna als per toeval ontdekte hoe moeilijk al die zaailingen het hadden om op zo’n braakliggend terrein te overleven was haar aandacht gewekt.
Waarom deden zaailingen in het wild het beter dan in al die nieuwe bossen? Nochtans werden alle bomen netjes op een rijtje geplant en met de nodige zorg omringd. Waarom waren die bossen ook sneller vatbaar voor ziektes en plagen en hoe kon een bosbrand daar zo welig tieren? Haar nieuwsgierigheid is gewekt en ondertussen is ze een gezegevierd wetenschapsters en is ze bezig aan een 100-jarig experiment.
Haar sterkte ligt in de het combineren van de kennis van haar voorouders en het betrekken van de ‘First Nations’. Dat zijn de inheemse stammen’ die een eeuwenlange traditie hebben om één te zijn met de natuur. Het is ook algemeen gekend dat zij de beste ‘conservators’ zijn van onze natuur. Zij was vooral gefascineerd door alles wat er zich ondergronds afspeelde. Haar werk is baanbrekend. Het doet je zeker even slikken en wedden dat je vanaf nu op een totaal andere manier naar bomen kijkt.
We zijn met elkaar verbonden
Ze ontdekte hoe alle bomen via een ondergronds netwerk van schimmels met elkaar in verbinding staan. Meer nog, ze communiceren met elkaar en zorgen voor elkaar. Er zijn verschillende soorten schimmels maar zij onderzocht vooral de mycorrhiza. Zo ontdekte ze dat de bomen elkaar via dit ondergronds netwerk elkaar hielpen met het doorgeven van water of voedingstoffen. De oudste ‘moeder’ bomen hadden de meeste verbindingen en ze ontdekte zelfs dat de zaailingen zonder deze ‘navelstreng’ niet zou kunnen overleven. Het doet je denken. Bomen konden zelfs herkennen welke zaailingen van hen zijn en welke zaailingen afkomstig zijn van andere bomen.
Dus een bos kaalscheren en als zaailing helemaal van nul beginnen maakt het inderdaad wel zeer moeilijk om te overleven. We hebben dus een ander bosbeheer nodig en we moeten twee keer nadenken vooraleer we een ‘oude boom’ neerhalen. Het zijn de moeders die we nodig hebben om baby’s te voeden.
Zij pleit er voor om ten minste 30% tot 60% van de bomen te laten staan want ze merkte dat anders die nieuwe bossen binnen de 5 jaar zo dood waren als een pier.
Lees er nog meer over via deze link. Of nog beter. Koop het boek.