Het hoeft geen betoog dat we zeer trots waren om als eregasten de ‘Edible Cities’ conferentie in Barcelona te mogen bijwonen. Als winnaars van de ‘Local Hero Innovation Award’ werden al onze reiskosten vergoed en mocht ik ook een reisgezel meenemen. Samen met Sieglinde Heymans trokken ik naar Barcelona en we zouden zeker niet vliegen. Want de trein was altijd een beetje reizen en onderweg gingen we plannen maken. Wie had kunnen voorspellen dat net in die periode een algemene staking het treinverkeer in Frankrijk zou lamleggen. Niet alleen op de heenreis maar ook op de terugreis. Ondertussen hebben we geleerd dat je beter boekt rechstreeks bij de vervoersmaatschappij want anders is refunden een nachtmerrie. Dat stakend personeel niet altijd vriendelijk is en dat je vooral een zekere dosis ‘Go with the flow’ moet handteren als je twee keer meer dan 16 uur Flexibus wil overleven. Na meer dan 2 weken ben ik nog wat aan het bekomen van de jetlag van de trip. Of misschien is het dat zomeruur dat mij parten speelt. Maar Barcelona was natuurlijk veel meer dan dat….
Feestelijke ontvangst
We werden feestelijk ontvangen op de Universisteit van Barcelona door het ‘Edible Cities Network’.
Het EdiCitNet (Edible Cities Network) wil inzetten op socialere, veerkrachtige en duurzamere productieve steden) is een project dat wordt gefinancierd door de Europese Commissie en loopt van september 2018 tot augustus 2023 (subsidieovereenkomst nr. 776665). Laat dat nu net ook de topics zijn waar wij hard in geloven. Het EdiCitNet Consortium is een internationaal team van experts uit verschillende maatschappelijke sectoren en wetenschappelijke disciplines gerelateerd aan Edible City Solutions (ECS). De hele groep bestaat uit 32 partners met vertegenwoordigers van lokale stadsbesturen, niet-gouvernementele organisaties (NGO’s), kleine en middelgrote ondernemingen (MKB) en andere eetbare stadsoplossingen over de hele wereld. De kern van het project is een netwerk van stedelijke gemeenschappen in Europa, Afrika, Latijns-Amerika en Oost-Azië die samenwerken om te bouwen aan een betere wereld voor iedereen in de steden.
Het Edible Cities Congres 2023 was vooral een moment om ervaringen en inspiratie uit te wisselen.
Toegang tot duurzaam en betaalbaar voedsel in een stad waar landbouw ver te zoeken is absoluut een uitdaging. We hebben ons dan ook laten inspireren door steden als Barcelona, Oslo, Rotterdam, Berlijn of de stad Cartaghe in Tunesië waar erfgoed een belangrijke rol speelt. Volgens mij staan we nu ook geboekt als de dames die de meeste vragen stelden…
Biodiversiteit staat centraal in Barcelona en de ‘Urban Planner’ houdt minitieus in kaart welke ‘zwarte’ vlekken er in de stad nog ‘Groen’ moeten worden ingekleurd. Temperatuurbeheersing is cruciaal als je weet dat Spanje vandaag al aan de lijve de realiteit van de klimaatverandering ondervindt. De temperatuur kan daar snel zo’n 8° warmer worden. Over bakken en braden gesproken. De bomen in de stad brengen verkoeling. Maar ze juist aanplanten is belangrijk.
De stad Barcelona zette zo’n 2 jaar geleden het thema voedsel op de agenda. In Barcelona is er geen landbouwgrond in de stad. Alle voedsel moet geïmporteerd worden. Allee stukjes groen worden indien mogelijk met eetbaar lekkers ingevuld en door in te zetten op ‘community building’ nemen ze ook het sociale aspect mee. De opbrengst wordt niet verkocht maar via organisaties aan de meest kansarme mensen verdeeld of ingezet in de eigen keukens van de lokale gemeentescholen. Dat doet ons nadenken.
Barcelona beschikt ook over een eigen wijngaard die als zorgboerderij werd ingericht. De wijnbottelerarij en bijhorende olijfboomgaard hebben jaarlijks een omzet van zo’n 1.5 miljoen Euro. In het bezoekerscentrum kan je ook lekkers uit de streek proeven. Doel is zorg en natuurconnectie combineren. Promotie maken voor streekproducten en vooral ook weinige lokale landbouwers die er nog zijn ondersteunen met expertise. Hiervoor zijn er 2 extra medewerkers aangetrokken die met raad en daad de lokale boeren ondersteunen. Want ook hier is de vrees dat er binnenkort geen landbouwers meer zullen zijn. Dat klinkt ons jammer genoeg zeer bekend in de oren.
De stad Oslo heeft ook een ‘eigen’ landbouwer op de payroll staan. Deze pittige dame uit Australië doet haar verhaal. Hoe ze samenwerkt met lokale buurten en verenigingen en ook de scholen weet te inspireren om zelf aan het kweken te slaan. Het doel is zelfredzaamheid bevorderen en natuurconnectie stimuleren. Dat klinkt als muziek in de oren.
Of hoe een Finse wetenschapster dankzij haar onderzoek naar ‘openbare aanbestedingen’ overheidsinstanties en lokale besturen inspireert om ook de kleinschalige ‘landbouw’ een kans te geven om nieuwe afzetmarkten te vinden. De agenda was goed gevuld.
Al deze inspiratie nemen we zeker mee naar onze Smuljungle in Aalst. Zodra we alle presentaties hebben organiseren we zelf een webinar om onze kennis te delen? Wil je mee aansluiten? Stuur dan een mailtje naar trees@bark.today of schrijf je in op onze nieuwsbrief.
