Door Covid-19 raakt de klimaatverandering ondergesneeuwd. Alhoewel er van sneeuw op veel plekken al lang geen sprake meer is. Het zette mij aan tot denken. Ik draag trouw mijn mondmasker, ontsmet op tijd en stond mijn handen en blijf zoveel mogelijk binnen. Risico gevallen in de familie en gezond verstand… Voor de rest hebben we weinig in de hand.
Maar gaat die vlieger ook op als over het klimaat gaat? Wat heb ik tot nu toe zelf ondernomen? Kunnen we hier niet meer doen?
Trouwens mijn tuin is wat je zou kunnen noemen, een stukje groen waar ik niet al te veel zorgen over heb. Het wilde gras mag zijn gang gaan. De twee beuken zijn mijn rots in de branding. De oude taxus is uitgegroeid tot een boom van zo’n 5 meter hoog. Wat oude denen zijn op hun retour. Sommige berken die in de jaren 70 toen het huis werd gebouwd al een statige leeftijd hadden houden het voor bekenen. Die drie dode berken met paddestoelen hebben mij aan het denken gezet. In totaal beschik ik over 20 are groen en volgens mij kan dat beter worden ingezet.
Zelf voedsels uit je tuin kunnen halen is al enige tijd mijn denkpiste. In times of war…
Robert Hart is de man die mij heeft geïnspireerd. Deze pionier wou niet alleen voor zijn gehandicapte broer zorgen maar zocht ook naar een oplossing voor het voedselprobleem. Zijn visie steunde vooral op het werk van Ghandi die hij door zijn werk als journalist bij Reuters uitvoerig had bestudeerd. Maar ook de pacifist Toyohiko Kagawa was zijn inspiratie bron. De keuze van zijn planten en bomen was niet alleen functioneel maar had ook een enorme spirituele betekenis.
Mijn interesse was gewekt en ondertussen verslind ik alle info die er te lezen valt. Er is zoveel maar uiteindelijk kan je lezen wat je wil. Soms moet je er gewoon aan beginnen. Dat is wat we met bARK.today willen doen.
Doe je mee?
